Recht uit het hart
15-02-2016
Sinds december 2015 ben ik als raadslid op de hoogte dat er zich een ondernemer heeft gemeld bij het COA en dat er serieuze gesprekken plaatsvinden. Niet raar, want we waren de enige gemeente in Drenthe die nog geen contact met het COA had gehad. Door geruchten die mij zondag 10 januari bereiken wordt mijn vermoeden bevestigd dat het om een lokatie in mijn eigen dorp Echten gaat en die ook mijn leefomgeving zal veranderen.
Ai wat nu, neem ik dit mee naar mijn fractie dinsdagavond of onderneem ik meteen actie? Ik pak meteen de telefoon en maandagmiddag wordt ik al geïnformeerd dat er ’s avonds een eerste bijeenkomst zal zijn voor de omwonenden. Op maandagavond horen we, de omwonenden en andere belangstellenden, maar één ding: 10 jaar lang 500 vluchtelingen in ons mooie kleine dorp!
Oke, ik ben raadslid, maar ook buurtbewoner en moeder van twee mooie dochters van 12 en 18 jaar. Daarnaast maak ikzelf, mijn zus en mijn ouders heel veel gebruik van het bos om er te wandelen, fietsen en te sporten. Zal dit straks niet meer kunnen? Ik besluit om mij heel snel nog meer te verdiepen in het vluchtelingenprobleem en plan op zeer korte termijn een tocht naar Oranje om te kijken wat voor een impact dit op een dorp heeft, zowel negatieve als positieve verhalen krijg ik daar te horen, maar ook zinvolle adviezen. Veel punten zet ik op mijn aandachtspuntenlijstje.
Dan komt de enquête van dorpsbelangen ‘Bent u, VOOR of TEGEN een asielzoekerscentrum in Echten met twee antwoordmogelijkheden. Als gezin vullen we deze in, waarop mijn dochter mij nog wel even laat weten dat je op de kleuterschool al leert om het kruisje IN het vakje te plaatsen en niet ernaast. De illusie dat je dit nog kan tegenhouden heb ik nooit gehad, want wie A zegt moet ook B zeggen. En de raad heeft gezamenlijk A gezegd…
Ik neem mij één ding voor, wat de uitslag van de enquête van dorpsbelangen ook zal zijn, ik zal als raadslid mijn stinkende best doen om ervoor te zorgen dat het geluid van alle inwoners gehoord zal worden.
Ondertussen lees ik alle verhalen op internet, Facebook en ook de krant. Ik bel o.a. met iemand die werkzaam is bij het COA en laat mij de verschillen in opvang nogmaals uitleggen, (met in het achterhoofd de gedachte dat dit ook aan onze gemeente niet voorbij zal gaan, heeft Gemeentebelangen zich hier in een openbare fractievergadering vooraf al over laten informeren over o.a. de verschillen in opvang). Ook bel ik met een vakantiepark dat gelegen is tegenover een AZC om te informeren naar overlast van vluchtelingen op hun park.
De gesprekken met inwoners komen langzaam op gang, zonder goede argumenten kan ik niets, dus probeer ik ook via andere ingangen informatie te verzamelen. Het moeilijkst zijn de gesprekken met mensen die je heel dierbaar zijn, maar die er toch anders over denken en die zich bedonderd voelen door de gemeente. Elke keer ben ik geneigd om het plan te verdedigen, maar is dat mijn taak? Er heerst angst voor het onbekende en ook al probeer ik vooruit te kijken, ik kan niet bedenken wat voor effect de komst van een AZC heeft op mijn leven heeft. Wel is duidelijk dat de impact van de komst van een AZC nu al heel erg groot is in het dorp.
Wat breng ik samen met mijn mededorpsbewoner, Harold Benning, als raadslid in?
Door onze fractie, bijna dagelijks, op de hoogte te houden van wat er speelt in het dorp proberen wij hun zo goed mogelijk te laten voelen wat er leeft in het dorp en bij de omwonenden. En daarnaast nemen wij het volgende mee naar onze fractie.:
-
Veiligheid voor onze inwoners! Vanaf het eerste moment een volwaardig AZC met 24/7 beveiliging en een vast aanspreekpunt. (als dag-en-nacht beveiliging is gekoppeld aan een groter aantal dan 200 dan liever extra vluchtelingen i.p.v. minder beveiliging).
-
Een bijdrage van bijvoorbeeld €.25.000 voor de dorpsbelangenverenigingen in beide dorpen die men, indien nodig, naar eigen goeddunken kan inzetten om ‘schade aan de leefomgeving’ te voorkomen.
-
I.p.v. 10 jaar moet de duur van de vestiging van een AZC 5 jaar worden. Na een zorgvuldige evaluatie, waar ook de inwoners bij betrokken worden, kan er een verlenging van 5 jaar aan vastgeplakt worden.
-
Hardheidsclausule opnemen. Er is een mogelijkheid planschade te claimen bij het COA, maar hier hebben wij weinig vertrouwen in. Ons voorstel is om een schadeclausule op te nemen voor de direct aanwonenden, wanneer zij hun huis om persoonlijke redenen moeten verkopen kunnen ze aanspraak maken op een schaderegeling.
-
In overleg gaan met Staatsbosbeheer over pachtgelden van omliggende gronden. Deze mogen de komende jaren niet stijgen. (misschien zelfs wel dalen)
-
Vervoer, er zal een goede busverbinding moeten komen voor vluchtelingen naar Ruinen, Zuidwolde en Hoogeveen.
-
En natuurlijk hebben wij het lang gewenste fietspad, tussen Echten en Ruinen, ook ditmaal aan de orde gebracht.
Het zijn turbulente tijden voor mij en mijn gezin. Er gaat geen uur voorbij zonder AZC in mijn hoofd. Ik moet mij erbij neerleggen dat ik het niet voor iedereen goed kan doen. Gelukkig word ik gesteund door de fractie, ze laten mij weten dat mijn betrokkenheid waardevol is. Ook het dorp staat op zijn kop en ik besef mij maar al te goed dat wanneer de eerste vluchtelingen komen er een bepaalde groep mensen is die elke dag met het AZC geconfronteerd zal worden.
Mochten er nog punten zijn die u heel graag naar voren wilt brengen, ik sta nog steeds open voor een goed gesprek.
Gerrie Hempen-Prent,
mede namens Harold Benning.