Nieuws

Moorkop in de ban

08-03-2020

Toen ik afgelopen week in de krant las dat zelfs een moorkop niet meer moorkop genoemd mag worden moest ik even aan mijn katten denken.
U moet weten dat we meer dan tien katten hebben, het zijn allemaal halve wilde katten, op ééntje na, Blackie. Hij mag ‘s morgens even in huis en mag dan de yogurtbeker uitlikken.
Bijna alle katten van ons hebben een naam, zoals Vlekje, Tijger, Streepje, enz. Meestal was het een van onze dochters die een passende naam uitkoos. Ook Blackie kreeg zo zijn naam. Blackie wordt gepest, omdat hij een vlooienallergie heeft en in het voorjaar kaal wordt. Of... omdat hij wordt voorgetrokken en wel bij ons naar binnen mag en de rest niet? Of... zou zijn kleur nog van invloed kunnen zijn?

Alhoewel we regelmatig een poging doen om onze kattenpopulatie in te dammen is er altijd wel weer één kat die de dans ontspringt. En u raadt het al, deze ene kat is dan ook meteen een poes en zorgt weer voor nieuw nageslacht. Zo ook de laatste keer. Kleine Viezerik (het lijkt net alsof ze altijd vies is ze lijkt dus niet op die bekende rapper), was ditmaal de dans ontsprongen. Mijn gevoel zei dat het een kater was, niets aan de hand dus. Maar ditmaal had mijn gevoel het dus bij het verkeerde eind. Ineens kwam ze met meerdere wilde jongen op de proppen. Uiteindelijk was er één jong dat het overleefde, een pikzwart katje. Gemakshalve heb ik deze maar Zwarte genoemd. Maar als een Moorkop geen Moorkop mag heten, mag ik mijn katten dan nog wel Blackie, Zwarte, Moortje of Vlekje noemen? Straks staat er in de krant dat katten aan een Beter Leven Keurmerk moeten voldoen en worden bepaalde namen uitgebannen. Kattenpsychiaters moeten er aan te pas komen om katten van hun minderwaardigheidscomplex af te helpen (hé ik voel een nieuw verdienmodel aankomen).

Gelukkig mag ik mij als wethouder met andere zaken bezighouden. Bijvoorbeeld, de energietransitie, de nieuwe omgevingswet en de toekomstvisie van De Wolden. Zaken die er echt toe doen! Op Facebook zien jullie vast en zeker de bedrijfsbezoeken voorbij komen. Wekelijks ga ik samen met mijn bedrijvencontactfunctionaris op pad naar allerlei soorten bedrijven door de hele gemeente heen. Als geboren en getogen Echtenaar dacht ik dat ik De Wolden redelijk goed kende, maar elke keer ben ik weer verrast door het verhaal achter de onderneming. Naast al die leuke bezoekjes en gesprekken met inwoners zit mijn agenda vol gepland met vergaderingen, overleggen en bijeenkomsten. Intern met medewerkers vanuit de organisatie (wat ben ik blij met hun inzet, ondersteuning en kritische blik), extern met diverse samenwerkingsverbanden en provinciaal met andere Drentse wethouders die hetzelfde onderwerp in hun portefeuille hebben.

Na een drukke week is het best fijn als het weekend is. Een wethoudersweekend ziet er in het algemeen uit vals volgt: meestal is er een opening of een andere activiteit waar je voor uitgenodigd wordt of gewoon naartoe kan. Soms in functie en dan kan het zijn dat je nog een openingswoord moet voorbereiden. Daarnaast is het vooral voorbereiden op de week die komen gaat. Dus zoveel mogelijk stukken lezen die de komende week op de agenda staan. Door de week is daar verder niet veel tijd voor, omdat niet alleen de dagen maar meestal ook de avonden zijn volgepland.

Een nadeel van het wethoudersschap is dat vergaderingen of bijeenkomsten nogal eens op een tijdstip vallen dat andere mensen achter een heerlijk thuisdiner zitten. Voor mij staat dan nogal eens soep met een broodje kroket op het menu. Op dat vlak kent het leven van een wethouder echter ook voordelen. Openingen en bedrijfsbezoeken gaan vaak gepaard met gebak of een dikke koek. Inmiddels leg ik dan ook al heel wat extra gewicht in de schaal. Dat kan als wethouder heel handig zijn... Voor mij echter een goede reden om de Moorkop toch in de ban te doen.

wethouder Gerrie Hempen-Prent moorkop katten De Wolden vergaderingen activiteiten omgeviingswet energietransitie toekomstvisie